Een gevoelige uitwisseling tussen choreografie, muziek, natuur en een camera

Vier seizoenen

Vier landschappen

Vier choreografen

Vier fasen van het liefhebbende paar

Franck

Voor ons was het belangrijk om te werken aan de preludes van een liefdesverhaal, dus om te praten over al die dierlijke kracht die ons binnendringt als we verliefd zijn, al die

die hartstochtelijke relatie die we hebben, alle conflicten die dat met zich mee kan brengen tussen ons dierlijke instinct dat in ons naar boven komt en al onze redenen, ons

geweten, onze culturele omgeving. Het is dit conflict dat we kunnen hebben als we voor het eerst verliefd zijn dat ons kan transformeren, ons veel zachtaardiger kan maken

ondanks onze principes en onze redeneringen, door het idee van loslaten, van onszelf geven aan de ander en verliezen in een ontdekking van

onszelf.

Wat vond je anders aan de manier waarop je je creatieve werk met een gefilmd object benaderde?

Franck

Voor ons was het een echte kans om met video te werken. We zijn niet gewend om met video te werken. Met film kunnen we werken aan een virtuositeit die een beetje

onmogelijk is in het echte leven. We kunnen loops maken van bewegingen en langer werken dan technisch onmogelijk is op het podium. Dit duet

is live onmogelijk. Het is een kans voor ons om heel ver te gaan in de virtuositeit die we met de dansers wilden verkennen.

Hoe hebben de opnames van deze choreografie in Mauritius de aanpassing beïnvloed van wat je in je studio in Brussel hebt gecreëerd?

Franck

De lente komt na de donkere, sombere winter. De winter kan een tijd van verdriet en hartzeer zijn.

In Mauritius vonden we deze waterval, dit water dat naar de zee stroomt. Voor ons was het dus een prachtig symbool om het water te volgen dat smelt

na de winter en in zee stroomt. Een liefdesverhaal. Het is een beetje zoals dat. Je stort je in een verhaal en dan kun je op drift raken, midden op zee, en dan kun je jezelf vinden.

midden op zee, en je hebt niet echt controle over je gevoelens, je geweten of je onbewustzijn. Ik wilde de angst oproepen om

om te verdwalen, om te vallen, om weer op te staan, van interne conflicten, van deze angsten die ons in hun greep houden. Dat leek me interessant om te

te onderzoeken door middel van beweging...