Dido & Aeneas (2021) is Peeping Tom’s eerste opera. Het werk werd geschreven rond 1688 door de Engelse componist Henry Purcell en zal Peeping Tom’s performers en hun unieke theatrale taal samenbrengen met de wereld van de opera. De voorstelling, geregisseerd door Franck Chartier, wordt gecreëerd in samenwerking met Emanuelle Haïm’s Le Concert d’Astrée voor het Grand Théâtre de Genêve en ging op 2 mei 2021 in première in Genève.

Dido & Aeneas werd geschreven om opgevoerd te worden in een weeshuis voor meisjes, door de meisjes zelf (alleszins, een deel van hen, en een deel van het werk). Is dat de reden waarom Aeneas, die wordt vermeld in de titel van het werk, relatief laat ten tonele verschijnt en erg weinig zingt voordat hij verdwijnt en de vrouwen achterlaat in hun staat van eenzaamheid en ennui? Van bij het begin bevat Dido’s rouw onuitputtelijke dieptes en we weten dat dit allemaal slecht zal aflopen, terwijl we in Dido’s psychologische afgrond duiken.

In de theatrale wereld van Peeping Tom zijn de relaties tussen de wezens die op het podium wonen het startpunt voor eindeloze verkenningstochten in lichamen en geesten. Terwijl er wordt in- en uitgezoomd vertrekken we op een tocht vanuit microscopische impressies tot macroscopische gevoelens even groot als… de meest misvormde van de superlatieve realiteiten. Deze wereld van het innerlijke en de emotie, met regels zowel strikt als organisch, werd gevraagd om voor het eerst in de geschiedenis van het gezelschap een opera te creëren. Gelukkig hebben ze alle ruimte die ze nodig hebben in het Grand Théâtre, zodat ze niet vast komen te zitten.

En ze hoeven niet te vrezen om geknars! Aangezien Emmanuelle Haïm zelf de ceremoniemeesteres van dienst is, aan het hoofd van het ensemble waarmee ze al langer de muziek van Henry Purcell verkende. Le Concert d’Astrée zal druk bezig zijn met wat muzikale improvisatie, evoluerend van de ene realiteit op het podium naar de andere, van authentieke muzikale texturen tot magnifieke chromatieken die werden geïnspireerd door Dido’s beroemde laatste klaagzang When I am laid in earth, uit de enige opera die de Britse Orpheus ooit componeerde. Dit is Dido zoals je haar nog nooit eerder hebt gezien of gehoord.