S 62° 58’, W 60° 39’ 2023

         Aan de vaders die ik blijf ensceneren

Het wrak van een zeilboot, een uitgestrekt ijslandschap op de achtergrond en een bemanning van wanhopige overlevenden. S 62° 58’, W 60° 39’ begint met een onmogelijke en angstaanjagende situatie: overleven. Teruggaan naar het leven dat ze kenden. Het is onduidelijk hoe ze vast zijn geraakt. Hun GPS-coördinaten – S 62° 58’, W 60° 39’ – geven hun precieze locatie aan in het arctische water van Deceptioneiland. Maar voordat we enig antwoord krijgen, spreekt een performer zijn regisseur aan. Het verhaal valt uiteen om iets anders te tonen, een kwetsbaar trauma dat het oeuvre van de regisseur heeft gevoed. Een trauma dat de performers niet meer willen spelen.

In Franck Chartiers nieuwste creatie komt fragiliteit op de voorgrond te staan. Een zoektocht naar waarheid en authentieke emoties brengt iedereen voorbij hun limieten. De performers leggen hun emoties en levens bloot, maar vechten ook tegen de druk van de regisseur om nog dieper te graven. Na jaren van opoffering, vrijwillig of gedwongen, beginnen ze zich af te vragen wat er zou gebeuren als ze zouden weigeren. Fictie en werkelijkheid worden verscheurd in een poging om te ontsnappen aan de vicieuze cirkels van geweld. Performers proberen een revolutie in gang te zetten, een einde aan alles, een nieuw begin. Maar dat zou wel eens een zoveelste fictie kunnen zijn.

In een voortdurend terugspoelend en herhalend proces van het repeteren van trauma, tegen de achtergrond van een onverbiddelijk Arctisch landschap, raakt S 62° 58’, W 60° 39’ nieuwe discussies aan over wat we vandaag de dag op het podium willen creëren. Is dit de enige manier dat we onze trauma’s kunnen verwerken? Welke poëzie willen we achterlaten? Welke boodschap? Of zouden we eigenlijk voor een keer eens moeten stoppen met creëren? Moet de regisseur het allemaal loslaten?

Concept en regie
Franck Chartier

Creatie en performance
Chey Jurado, Lauren Langlois, Yi-Chun Liu, Sam Louwyck, Romeu Runa, Dirk Boelens, dank aan Marie Gyselbrecht voor de creatie en vertolking van het personage Marie ‘Mimi’, met de hulp van Eurudike De Beul

Artistieke assistentie
Yi-Chun Liu, Louis-Clément da Costa

Assistentie script
Imogen Pickles

Geluidscompositie en arrangementen
Raphaëlle Latini

Scenografie
Justine Bougerol, Peeping Tom

Lichtontwerp
Tom Visser

Choreografie
Yi-Chun Liu, Peeping Tom

Kostuums
Jessica Harkay, Peeping Tom

Technische artistieke assistentie
Thomas Michaux

Technische creatie en rekwisieten
Filip Timmerman

Technieker (tour)
Filip Timmerman (stage manager), Clément Michaux (eerste stagetechnieker), Jo Heijens / Jonas Castelijns (geluid), Bram Geldhof (licht)

Technisch assistent (creatie)
Ilias Johri

Technische coördinatie
Giuliana Rienzi

Constructie decor
KVS-atelier, Peeping Tom

Stage
Arthur Demaret (licht)

Productie
Peeping Tom

Coproductie
KVS – Koninklijke Vlaamse Schouwburg (Brussel), Biennale de la Danse (Lyon), Teatros del Canal (Madrid), Théâtre de la Ville (Parijs), The Barbican (Londen), Tanz Köln (Keulen), Festival Aperto/Fondazione I Teatri (Reggio Emilia), Torinodanza Festival/Teatro Stabile di Torino – Teatro Nazionale (Turijn), Teatre Nacional de Catalunya (Barcelona), & Espoo theatre, Les Théâtres de la Ville de Luxembourg, CC De Factorij Zaventem.

Distributie
Frans Brood Productions

Met dank aan Lio Nasser, Leietheater (Deinze)

S 62° 58’, W 60° 39’ wordt gecreëerd met de steun van de Tax Shelter van de Belgische Federale Overheid.