Oiwa 2022 / Samenwerking

In een abstracte onmetelijkheid, tussen leven en dood, vasthouden om te overleven en hersenspinsels, biedt Oiwa een perspectief op het fragiele evenwicht tussen aantrekken en afstoten, lijden en troost. We worden getuigen van de psychologische en fysieke krachten aan het werk binnen de relatie van een koppel. Het duet plaatst ons voor een paradox: binnen het perfecte evenwicht bestaat altijd de mogelijkheid om te vallen en jezelf volledig geven kan het evenwicht verbreken. Neem je dat risico, of probeer je de controle te behouden om niet te vallen? Is de val die het evenwicht verbreekt een ongeluk, of vrijwillig?

De titel is afkomstig van het klassieke Japanse verhaal van Oiwa, gebaseerd op waargebeurde feiten uit de 17e eeuw. Oiwa was een vrouw in een gelukkig huwelijk, tot haar echtgenoot verliefd werd op een andere vrouw. Gedreven door zijn verlangen om met haar samen te zijn, besloot hij Oiwa langzaam te vergiftigen. Op die manier kon hij mogelijke beschuldigingen van moord ontwijken. Oiwa verloor haar haar, kreeg een misvormd gezicht en stierf een graduele, pijnlijke dood. Na haar dood zwoer ze wraak te nemen voor haar lijden. Ze keerde terug als een onryō, een wraaklustige geest. Schrijvers zouden de mythe later gebruiken om gangbare man-vrouw-rollen uit te dagen, en Oiwa’s verhaal en transformatie in een geest werd een verdediging van de posities van de vrouw in Japan.

Oiwa werd gecreëerd door Franck Chartier met de dansers van het Ballet de Marseille. De muziek is van de hand van componist Atsushi Sakaï en geluidsontwerper Raphaëlle Latini, geïnspireerd door La Sonnambula van Vincenzo Bellini. Het startpunt van de creatie was het liefdesduet uit The hidden floor, gecreëerd met de dansers van het Nederlands Dans Theater in 2017, en vervolgens geadapteerd in Triptych van Peeping Tom. In The hidden floor bevindt een koppel zich in een extreme context – een zinkend schip dat langzaam wordt overgenomen door natuurkrachten – waarin ze proberen te overleven. Oiwa toont een evolutie in het verhaal en neemt ons mee in een dimensie van herinneringen, verbeelding en schimmen van geliefden uit het verleden en de toekomst.

Het duet is de eerste samenwerking tussen Peeping Tom en het Ballet de Marseille en is deel van het programma Roommates, een avond die zes stukken uit het repertoire van het Ballet de Marseille combineert. De première vindt plaats op 25 mei 2022 in het Théâtre de la Ville, in de Espace Cardin.

Speeldata

Mei 2022
25ParisThéâtre de la Ville
26ParisThéâtre de la Ville
27ParisThéâtre de la Ville
28ParisThéâtre de la Ville
29ParisThéâtre de la Ville
31ParisThéâtre de la Ville
Juni 2022
01ParisThéâtre de la Ville
02ParisThéâtre de la Ville
03ParisThéâtre de la Ville
04ParisThéâtre de la Ville
Juli 2022
16BolzanoBolzanodanza
Oktober 2024
15BrestLe Quartz
16BrestLe Quartz
November 2024
02Sainte-MaximeLe Carré
April 2025
04Cala Millor – MallorcaAuditorium sa Maniga
06Palma de MallorcaTeatre Principal
15LyonMaison de la Danse
16LyonMaison de la Danse
17LyonMaison de la Danse
18LyonMaison de la Danse
26LudwigshafenTheater im Pfalzbau
Mei 2025
27LorientThéâtre de Lorient
28LorientThéâtre de Lorient

Concept en regie
Franck Chartier

Gecreëerd met en uitgevoerd door de dansers van het Ballet de Marseille
Sarah Abicht, Nonoka Kato, Daniel Alwell, Dovydas Strimaitis, Martha Eckl, Riley Fitzgerald, Jonatan Myhre Jorgensen, Aya Sato, Antoine Vander Linden, en César Faria Fernandes (NDT), Chloé Albaret (NDT)

Artistieke assistentie
Louis-Clément da Costa

Compositie en geluidsontwerp
Raphaëlle Latini

Acoustische compositie
Atsushi Sakaï

La Sonnambula uitgevoerd door
Marie Lombard (voice), Marion Martineau, Robin Pharo, Atsushi Sakaï (viola da gamba), Erwan Boulay (geluidsingenieur)

Lichtontwerp
Eric Wurtz

Scenografie
Franck Chartier

Assistente kostuums
Héloïse Bouchot

Productie
Ballet national de Marseille – direction (LA)HORDE

Co-productie
Théâtre de la Ville-Paris